Το ζώο μέσα στον άνθρωπο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη κουβέντα που μου είχε πει ένας βοσκός στο βουνό πάνω στη συζήτηση που είχαμε για τα άγρια ζώα του δάσους, λέγοντας μου πως “άμα δεις μάτια ζαρκαδιού είναι σαν να ‘χεις δει μάτια αγγέλου”! Το ζώο όχι μόνο δεν είναι υποκατάστατο αλλά για τον άνθρωπο είναι αναντικατάστατο!

Εσάς ψηλά βουνά.

Εσάς ψηλά βουνά, αγνάντευα από το παραθύρι του σπιτιού μου απ’ όταν ήμουν παιδάκι, βλέποντάς σας από όλες τις τάξεις του σχολείου που πήγαινα κι απ’ όλες τις πλατείες που έπαιζα μικρός. Κάθε κλεπτή ματιά προς τις κορφές πάντα με έκανε να χαμογελάω και στα ηλιοβασιλέματα γαλήνευε η ψυχή μου. Μερικές φορές σας έβλεπα στον […]

Κουρελού.

Σηκώνοντας έτσι το στρώμα του κρεβατιού είδα με την άκρη του ματιού μου κάτι μαγικό, σαν από παραμύθι, ένα ουράνιο τόξο ζούσε κάτω από το στρώμα που μέχρι τότε αγνοούσα πως μοιραζόμαστε μαζί το μικρό ξύλινο κρεβατάκι της γιαγιάς ! Ίσως για αυτό ο ύπνος στο χωριό ήταν πάντοτε πιο γλυκός. Ήταν μια κουρελού….