Κατηγορία: Χρυσόστομος Τσαπραΐλης
Το φεγγάρι και η σκιά του διαβόλου.
Στις κορυφές των Αγράφων που είναι τόσο ψηλά ώστε οι σταγόνες της βροχής δε λαβώνονται όταν πέφτουν μα μένουν σαν χάντρες πάνω στις πέτρες, εκεί που το φεγγάρι φαίνεται τρανό σαν μυλόπετρα όταν ανοίγουν τα σύννεφα, εκεί επάνω οι τσέλιγκες λένε ότι η σκιά του διαβόλου καίει τα μάτια του φεγγαριού.
Η πηγή στους Σταγιάτες του Πηλίου.
Στην καρδιά της πηγής που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία στους Σταγιάτες του Πηλίου, στα σωθικά του χώματος και του βράχου, λένε πως εδώ και χρόνια αμέτρητα κείτεται μια κοπέλα. Το γάργαρο νερό του χωριού αναβλύζει από τον κόρφο της, από μια πληγή άκλειστη. Κάθεται ακούνητη η γυναίκα, με τα μάτια ανοιχτά να κοιτάνε αιώνια στο […]
Το τραγούδι απ’ τα κοτσύφια.
Από την πρώτη του Μαγιού τα δάση των Αγράφων αντηχούν με τα τραγούδια των κοτσύφων, τρίλιες με τόσο υπνωτική μελωδία που λέγεται πως παλιότερα οι ταξιδιώτες βούλωναν με κερί τ’ αυτιά απ’ τα μουλάρια τους έτσι ώστε αυτά να μην ξεστρατίσουν.
Ορεινοί φάροι.
Ξεκινήσαμε νωρίς για τα βουνά, με την ομίχλη να ‘χει απλωθεί αποβραδίς στον κάμπο. Γέρικα σύννεφα, με μάτια γεμάτα καταρράκτη, είχαν κατέβει και πάσχιζαν να διακρίνουν τις κοίτες απ’ τα παλιά ποτάμια, ν’ ανακαλύψουν τα μυστικά που κρύβουν οι αυλές των χωριών, τα αραχνιασμένα υπόγεια της Καρδίτσας.
Η στράτα του φιδιού.
Ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης γράφει για έναν χαμένο οικισμό που φαίνεται σ’ ελάχιστους χάρτες. Τ’ όνομά του είναι Ναπάρτικα Κάλι, που στα βλάχικα σημαίνει στράτα του φιδιού. Από καταβολής του οικισμού αυτού οι χωριανοί είχαν χαράξει ένα μεγάλο φίδι γύρω απ’ την κοντινή βρύση [...]
Ο νερόμυλος.
Κάπου στις χαράδρες της βόρειας Αργιθέας στέκεται ένας πετρόχτιστος νερόμυλος πλάι στην ξεραμένη κοίτη κάποιου ανώνυμου ποταμού. Οι τοίχοι και τα δοκάρια του είναι ανέγγιχτα από τα χρόνια και τον καιρό, και η μεγάλη πέτρα στο εσωτερικό του ακόμα γυαλοκοπάει όταν την χτυπάει το φως του φεγγαριού.