Μια μέρα μετά, και αφού όσα χιλιοστά βροχής φάγαμε το απόγευμα της Τετάρτης έχουν στεγνώσει από πάνω μας, μπορούμε να μοιραστούμε δύο λόγια για τη διαδήλωση ενάντια στη λεηλασία της φύσης. Η πρώτη δημόσια εμφάνιση στην Αθήνα ενός πολύμορφου κινήματος υπεράσπισης της φύσης (με αιχμή την εγκατάσταση αιολικών εργοστασίων σε εκτεταμένα σημεία της επικράτειας) ήταν αρκετά δυναμική. Τα αρχικά καλέσματα της Πρωτοβουλίας κατοίκων της Αθήνας για την προστασία των Αγράφων και της Συνέλευσης για την υπεράσπιση των βουνών πλαισιώθηκαν στη συνέχεια με αντίστοιχα καλέσματα από την Επιτροπή αγώνα Αγραφιωτών, την Πρωτοβουλία αγώνα για τη γη και την ελευθερία, ορειβατικούς, πολιτιστικούς και πεζοπορικούς συλλόγους. Δεδομένου των πολύ άσχημων καιρικών συνθηκών οι 1000+ άνθρωποι που κατέβηκαν στον δρόμο αποτυπώνουν το ενεργό ενδιαφέρον ενός διευρυμένου κοινωνικού κομματιού.
Οι οικολογικοί (ή περιβαλλοντικοί αγώνες) σε αυτόν τον τόπο, έχοντας ως αφετηρία -σχεδόν πάντα- ένα τοπικό πρόσημο, μέσα στα χρόνια έχουν δοκιμαστεί με τους τοπικισμούς και την ανάγκη ξεπεράσματός τους, με την επιλογή οι αντιπροτάσεις να προέρχονται μέσα από τα σπλάχνα και τις ανάγκες των κοινοτήτων. Έχουν πλατύνει και έχουν αντιπαρατεθεί με τα διάφορα επενδυτικά πρότζεκτ της κεντρικής εξουσίας, έχουν τεθεί και με όρους βαθύτατα αντικαπιταλιστικούς. Πάντοτε κάνοντας τους κύκλους τους, αφήνοντας χώρο στους νέους που θα έρθουν, που θα πιάσουν το νήμα από το ίδιο σημείο και θα προσπαθήσουν να το πάνε δύο βήματα παραπέρα. Ο αγώνας που ανοίγουμε μπροστά μας δεν αφορά απλά και μόνο τα αιολικά εργοστάσια στα Άγραφα (ή στην Τήνο ή στην Σαμοθράκη ή στη νότια Εύβοια ή …). Αφορά το ζήτημα της ενέργειας, μίας βασικής κοινωνικής ανάγκης. Και εάν το να μιλήσεις για την εμπορευματοποίησή της είναι το ένα (και ίσως εύκολο) μισό, να σκεφτείς και να προτείνεις τρόπους για την εξασφάλισή της με κοινωνικούς όρους, είναι το άλλο μισό.
Και για όσο το δουλεύουμε αυτό, ένα πράγμα παραμένει αδιαπραγμάτευτο: η υπεράσπιση αυτών των ελάχιστων περιοχών εκεί στα ψηλά, όπου η ζωή μπορεί να υπάρχει ακόμη άγρια και ελεύθερη. Είναι η υπεράσπιση της ελευθερίας όλων μας.
[οι φωτογραφίες είναι του Μάριου Λώλου, του Νικόλα Γεωργίου και από το μπλογκ Ευρυτάνας Ιχνηλάτης]
