Τα νέα από το βουνό δεν είναι ευχάριστα, πληγές ανοίγουν επάνω του. Και την Τετάρτη 2 Οκτώβρη τα μηχανήματα δούλευαν στη Νιάλα παρουσία τοπογράφων. Κόσμος που βρέθηκε στο σημείο πέρα από την καταγραφή των γεγονότων απαίτησε και να σταματήσουν οι εργασίες καθώς δεν υπάρχουν οι σχετικές άδειες. Η απάντηση των αστυνομικών αρχών ότι «είναι νόμιμοι, έχουν την άδεια του δασάρχη» επιβεβαιώνει ότι η επιλογή του δασαρχείου Καρπενησίου τον περασμένο Αύγουστο να δώσει άδεια εγκατάστασης στην εταιρεία (χωρίς την έγκριση της ειδικής οικολογικής αξιολόγησης, η οποία είναι προαπαιτούμενο) ήταν μία πολιτική απόφαση και όχι μία λανθασμένη ή όχι ερμηνεία του νόμου, νόμιμη ή παράνομη απόφαση του τοπικού δασαρχείου.
Την ίδια στιγμή που το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο οδεύει προς ψήφιση στη βουλή, με αιχμή των διατάξεών του την προσέλκυση επενδύσεων και την απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την έκδοση των απαραίτητων αδειών ή μελετών, καταλαβαίνουμε ότι η έναρξη των εργασιών στα Άγραφα γίνεται μέσα σε ένα ευνοϊκό πεδίο για τους σχεδιασμούς του κράτους και των επενδυτών. Όταν ο ίδιος ο υπουργός ανάπτυξης και επενδύσεων χρησιμοποιεί -για να στηρίξει το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο- το παράδειγμα των Αγράφων και του επενδυτή ο οποίος περιμένει δέκα χρόνια για να πάρει μία άδεια για το αιολικό πάρκο που θέλει να φτιάξει, σκοντάφτωντας σε περιβαλλοντικούς περιορισμούς, γίνεται κάτι παραπάνω από εμφανές ότι αυτή η υπόθεση, αυτός ο αγώνας, αποτελεί ένα κεντρικό πολιτικό διακύβευμα.
