Ολοένα και πιο απροκάλυπτα, κράτος και εταιρείες, με σημαία τους την “πράσινη ανάπτυξη” και την ανατροπή της “κλιματικής αλλαγής”, βρίσκουν εύφορο έδαφος κερδοφορίας στον φυσικό κόσμο. Με πρόσχημα την απεξάρτηση της παραγωγής ενέργειας από τα ορυκτά καύσιμα και την στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές, το περιβάλλον μετατρέπεται σε πεδίο λεηλασίας. Οι εθνικοί μας εργολάβοι, δεν αρκούνται στο να εξορύσσουν, να μπετώνουν και να ασφαλτοστρώνουν υπερτιμολογημένα, αλλά, ενδυόμενοι τον πράσινο μανδύα τους, καταστρέφουν και ό,τι έχει απομείνει από τον άγριο φυσικό κόσμο. Ολόκληρες δασικές εκτάσεις αποψιλώνονται, βουνοκορφές ισοπεδώνονται, ποτάμια φράσσονται, οικοσυστήματα υποβαθμίζονται, υδροφόροι ταμιευτήρες αποστραγγίζονται και το μόνο που μένει πίσω είναι ρημαγμένα εργοταξιακά τοπία.
Κεντρικό ρόλο στην προώθηση των συμφερόντων των επενδυτριών εταιρειών στην αιολική βιομηχανία στην Ελλάδα έχει η ΕΛΕΤΑΕΝ, η Ελληνική Εταιρεία Αιολικής Ενέργειας, μετονομαζόμενη από το 2005 σε Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας. Μέλη της ΕΛΕΤΑΕΝ αποτελούν εταιρείες και ευυπόληπτοι όμιλοι όπως Μυτιληναίος, Ελλάκτωρ, ΤΕΡΝΑ κτλ και φορείς και φυσικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται σε όλο το εύρος της εφοδιαστικής αλυσίδας της αιολικής ενέργειας, πλαισιωμένοι από το συνήθη συρφετό των ερευνητικών κέντρων και ινστιτούτων, ακαδημαϊκών και ερευνητών. Στόχος της ΕΛΕΤΑΕΝ είναι η παρουσίαση της αιολικής ενέργειας ως δήθεν μέτρο για την απολιγνιτοποίηση, ακόμη και αν γνωρίζουν πως με τις υπάρχουσες τεχνολογίες είναι αναγκαία η υποστήριξη των ανεμογεννητριών από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, η θεσμική άρση οποιωνδήποτε περιβαλλοντικών περιορισμών στην κατασκευή αιολικών σταθμών, έστω και αν μέχρι τώρα δεν έχει φανεί να υπακούουν ούτε σε αυτούς(π.χ αιολικά στα Άγραφα) και η εξασφάλιση κέρδους για τις επενδύτριες εταιρείες μέσω των επιδοτήσεων και της εγγυημένης τιμής πώλησης του παραγόμενου ρεύματος. Με απλά λόγια, η ΕΛΕΤΑΕΝ αποτελεί το λόμπι των επενδυτών στον τομέα της αιολικής ενέργειας, που με μία σειρά από ανακοινώσεις, άρθρα, εκδηλώσεις, και επιστολές προς τα αρμόδια υπουργεία, επιχειρεί να καθορίσει, βάσει των συμφερόντων που εξυπηρετεί, το πλαίσιο ανάπτυξης της αιολικής βιομηχανίας στην Ελλάδα.
Χαρακτηριστικό και εξόφθαλμο παράδειγμα του ρόλου της ΕΛΕΤΑΕΝ στο βρώμικο παιχνίδι των αιολικών επενδύσεων αποτελεί η επιστολή της προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων, με παρατηρήσεις και αιτούμενες τροποποιήσεις του ήδη τερατώδους Αναπτυξιακού Πολυνομοσχεδίου του Άδωνη Γεωργιάδη και συγκεκριμένα του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις Α.Π.Ε. Όπως αναφέρεται στην επιστολή αυτή, αίτημά τους είναι να συμπεριληφθούν σε αυτό, μεταξύ άλλων, «(…) τα κηρυγμένα διατηρητέα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και των άλλων μνημείων μείζονος σημασίας, οι οριοθετημένες αρχαιολογικές ζώνες προστασίας Α, οι περιοχές απολύτου προστασίας της φύσης και προστασίας της φύσης, τα όρια των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Υγρότοποι Ραμσάρ), οι πυρήνες των εθνικών δρυμών και των κηρυγμένων μνημείων της φύσης και των αισθητικών δασών, οι οικότοποι προτεραιότητας των τόπων του δικτύου Natura 2000 (…) ». Εν ολίγοις δηλαδή, να γίνει επίσημη άρση οποιουδήποτε γεωχωρικού περιορισμού στην κατασκευή αιολικών εγκαταστάσεων, καθώς απ’ο,τι φαίνεται τους ήταν αρκετά χρονοβόρο και κοστοβόρο να πρέπει να τους παρακάμψουν, όπως μέχρι τώρα, δια της άτυπης οδού.
Μία ακόμη κίνηση της ΕΛΕΤΑΕΝ προς την ίδια κατεύθυνση, αποτελεί η πρόσφατη επιστολή της προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με την οποία εκθέτει τις παρατηρήσεις της πάνω στο “Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) 2030 και τη Μακροχρόνια Ενεργειακή Στρατηγική 2050”. Σε αυτήν επισημαίνει μία σειρά από μέτρα που σύμφωνα με την ίδια θα πρέπει να εφαρμοστούν από το Υπουργείο προκειμένου να επιτευχθούν οι ενεργειακοί στόχοι της χώρας. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν, πέρα από τις επισημάνσεις για το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο που αναφέρθηκαν και παραπάνω, οι υποδείξεις για τον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ προκειμένου, όπως αναφέρει, «να προσφέρεται ισχυρή ασφάλεια στους επενδυτές», η απαίτηση για αύξηση του όγκου της δημοπρατούμενης ισχύος που αφορά τα αιολικά και για επέκταση του καθεστώτος σχετικών διαγωνισμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η αύξηση του ενδεικτικού στόχου για τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, και η προώθηση των μικρών α/γ με ταυτόχρονη αύξηση της μέχρι τώρα προβλεπόμενης ισχύος τους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το άρθρο που δημοσίευσε στο Energypress ο Παναγιώτης Γ. Παπασταματίου, Γενικός Διευθυντής της ΕΛΕΤΑΕΝ, και αφορά τους “Δύο παράγοντες που απειλούν τις θετικές προοπτικές της αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα το 2020”. Με βάση το άρθρο, η πρώτη μεγάλη απειλή είναι η ίδια η βιοποικιλότητα και η υπεράσπισή της εις βάρος των αιολικών επενδύσεων! Σύμφωνα με τον κ.Παπασταματίου και όλους αυτούς εκ μέρους των οποίων μιλάει, η θέσπιση εκτεταμένων ζωνών αποκλεισμού για την αιολική ενέργεια, όπως οι περιοχές Natura 2000, με σκοπό την προστασία της βιοποικιλότητας, αποτελεί μια «επικίνδυνη και αντιεπιστημονική ιδέα». Η διαπίστωση αυτή βασίζεται σε ένα λογικό άλμα της μορφής “η βιοποικιλότητα κινδυνεύει από την κλιματική αλλαγή, τα αιολικά συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, άρα όπου και αν χτιστούν τα αιολικά δεν απειλούν, αλλά προστατεύουν την βιοποικιλότητα, τουτέστιν: κανένας γεωχωρικός περιορισμός στην εγκατάσταση αιολικών”.
Το δεύτερο ζήτημα-απειλή για τις αιολικές επενδύσεις αποτελεί, με βάση το άρθρο, ο κίνδυνος εμφάνισης λογιστικού ελλείματος στον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ και η καθυστέρηση πληρωμών των παραγώγων. Εν ολίγοις, επισημαίνεται ότι η ήδη υψηλή τιμή πώλησης του ρεύματος που παράγουν οι ανεμογεννήτριες, ο υψηλός ειδικός για τις ΑΠΕ φόρος που πληρώνει μαζί με τον λογαριασμό της ΔΕΗ ο κάθε καταναλωτής (ΕΤΜΕΑΡ) και οι λοιπές χρεωστικές και πιστωτικές συνιστώσες που διαμορφώνουν τον ΕΛΑΠΕ, δεν εξασφαλίζουν το επιθυμητό κέρδος για τον επενδυτή και θα πρέπει να ληφθούν από το κράτος επιπρόσθετα μέτρα, για επιπλέον εξασφαλισμένο κέρδος προς τις επενδύτριες εταιρείες.
Όπως φαίνεται, το καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης του σήμερα δεν επιτρέπει καν την υποψία ότι κάποια μέρη μπορούν να παραμείνουν παρθένα ή απάτητα και κάθε “περιβαλλοντικός περιορισμός” αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα στα κερδοφόρα πλάνα του κεφαλαίου. Κόντρα στα επενδυτικά σχέδια της ΕΛΕΤΑΕΝ, ενάντια στην εκμετάλλευση της φύσης, κάποιοι και κάποιες από εμάς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση των βουνών, των ποταμών, των θαλασσών, του φυσικού πλούτου.
*Κάθε ανεμογεννήτρια απαιτεί από 2 έως 3 στρέμματα ισοπεδωμένου εδάφους, μια βάση μπετού βάθους 3 μέτρων και διαστάσεων όσο το μισό ενός γηπέδου μπάσκετ, διάνοιξη δρόμων για την πρόσβαση των βαρέων μηχανημάτων στις βουνοκορφές, και πυλώνες υψηλής τάσης μέσα στο δάσος με τη συνεπακόλουθη αποψίλωση, αισθητική υποβάθμιση και τον κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιών. Είκοσι χιλιάδες από δαύτες προβλέπεται να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες, μετατρέποντας το σύνολο σχεδόν των βουνών και των νησιών της Ελλάδος σε εργοστάσια ενέργειας. Το δε ρεύμα που παράγουν, όντας στοχαστικό, δηλαδή ασταθές και εξαρτώμενο από την ταχύτητα του ανέμου, έχει πολλαπλά προβλήματα ενσωμάτωσης στο δίκτυο, με αποτέλεσμα τόσο τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά απόδοσης ρεύματος σε σχέση με την ονομαστική ισχύ των αιολικών, όσο και τη μόνιμη λειτουργία μονάδων φυσικού αερίου ή ντίζελ ως μονάδες εξισορρόπησης και εφεδρείας. Κοντολογίς, τα αιολικά δεν απεξαρτούν απο τα ορυκτά καύσιμα – αυξάνουν όμως τους λογαριασμούς ρεύματος και τα περιθώρια κερδοφορίας των επενδυτών.