Οι αγώνες που γίνονται σε κοινωνικές μικροκλίμακες, είτε αυτές αφορούν μια γειτονιά σε μια πρωτεύουσα, είτε αφορούν μικρές τοπικές κοινωνίες (όπως αυτή της Καρδίτσας), έχουν την αναπόφευκτη έκθεσή τους. Όταν αυτοί οι αγώνες μεγαλώνουν λίγο-λίγο, αποκτούν πολυμορφία, συμπεριλαμβάνουν στους κόλπους τους και την άμεση δράση και τίθενται στο επίκεντρο πανελλαδικά, αυτή η έκθεση αναπόφευκτα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Οι αγώνες στις τοπικές κοινωνίες δεν είναι απρόσωποι. Και αυτή ακριβώς είναι η δύναμή τους. Γιατί απέναντι στην ανωνυμία ενός πολύ καλού κειμένου ή μίας καλοστημένης αφίσας, η επωνυμία του καφενείου, του σχολείου, της δουλειάς, του γείτονα, του συγχωριανού ή του κοντοχωριανού, η διαδρομή που κουβαλάει ο καθένας και η καθεμιά πίσω τους, είναι αυτά που διεμβολίζουν οποιεσδήποτε θεωρίες συνωμοσίας ή τρομολαγνείας, κάνουν ακόμα και τις διαφωνίες πιο σταράτες.
Στην υπόθεση των Αγράφων είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι που έχουν εκτεθεί. Σε διαφορετικές στιγμές του αγώνα ο καθένας και η καθεμιά. Μία από αυτές ήταν και η προσπάθεια κάποιων εκατοντάδων ανθρώπων τον Αύγουστο που μας πέρασε, αρχικά να ακυρώσουν τη δημοπράτηση μέρους του έργου των αιολικών εργοστασίων στα βουνά, και όταν αυτό δεν το κατάφεραν, σε δεύτερη φάση, να σαμποτάρουν την έγκριση της δημοπράτησης από την οικονομική επιτροπή του δήμου της Καρδίτσας. Εκείνο το μεσημέρι, λοιπόν, της 22ας Αυγούστου, το κίνημα πέτυχε, αποκλείοντας το δημαρχείο και παραμένοντας στη θέση του παρά την επίθεση της αστυνομίας, να μην μπουν κάποιοι σύμβουλοι στην αίθουσα, να μη γίνει η συνεδρίαση και να μην επικυρωθεί η δημοπρασία.
Εκείνη η μέρα για εμάς ήταν επιτυχημένη και χαμογελάσαμε. Για τις τοπικές εξουσίες, όμως, ήταν μία ήττα που δεν θέλουν να τη χωνέψουν. Και λέω τοπικές εξουσίες (πληθυντικός) γιατί διαφορετικά κλήθηκε να διαχειριστεί αυτή την ήττα η δημοτική αρχή (απελθούσα και νέα) και διαφορετικά η αστυνομία (για να μιλήσουμε για δύο από τις μικροεξουσίες της πόλης). Για την αστυνομία της Καρδίτσας τέθηκε θέμα δημόσιας τάξης. Όχι με την στενή έννοια κάποιου πολύ συγκεκριμένου γεγονότος όσο με έναν γενικό τρόπο. Ότι κάποιοι νεαροί και κάποιες νεαρές, αλλά και κάποιοι όχι και τόσο νεαροί ή νεαρές, είναι ικανοί να οργανωθούν, να μαζευτούν πολλοί και πολλές (και αυτό έχει τη σημασία του) και να βραχυκυκλώσουν την κανονικότητα κάποιων επενδυτικών σχεδίων. Να «παίξουν» σε πανελλαδικό επίπεδο, να τους «συμπαθήσουν» και να συμφωνήσουν μαζί τους κιόλας, να μαζευτούν περισσότεροι και να κάνουν και μια πανελλαδική διαδήλωση στην πόλη. Και επιπλέον να αποτελούν έναν ασύμμετρο παράγοντα που υπολογίζεται σε κάθε κίνηση που κάνουν οι εργολάβοι στα βουνά. Εάν δεν απειληθούν, αυτοί οι νεαροί και οι νεαρές μπορεί να συνεχίσουν να θέτουν ζητήματα.
Τρεις μήνες ακριβώς μετά, τρεις (μέχρι στιγμής) άνθρωποι του κινήματος δέχθηκαν χαρτιά για να παρουσιαστούν την Δευτέρα 25 Νοέμβρη στο τμήμα για ανωμοτί κατάθεση σχετικά με τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, για να εξακριβωθεί εάν τελέστηκαν τα αδικήματα της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας» και της «διατάραξης οικιακής ειρήνης», κατά την τοπική εισαγγελία. Δεν είναι όμως μόνο αυτό: τον Σεπτέμβρη εισέβαλλαν στο σπίτι αγωνιζόμενου κατοίκου της ευρύτερης περιοχής της Νιάλας και του φόρτωσαν αστείες κατηγορίες για αγροτικό εξοπλισμό που κατείχε. Ενώ οι «τυχαίες επισκέψεις» της ασφάλειας και οι απειλές σε ανθρώπους που έχουν επιχειρήσεις στην περιοχή της λίμνης και συμμετέχουν στον αγώνα για την υπεράσπιση των βουνών είχαν ενταθεί τον Οκτώβρη, λίγο πριν την πανελλαδική διαδήλωση.
Η αστυνομία της Καρδίτσας ξέρει καλά από στοχοποιήσεις, εκφοβισμούς και δικογραφίες. Το γήπεδο και το οργανωμένο κομμάτι των οπαδών της Αναγέννησης Καρδίτσας είναι αυτό το νεολαιίστικο κομμάτι της πόλης που εδώ και χρόνια πάνω του γίνονται οι σχετικοί πειραματισμοί. Η αστυνομία της Καρδίτσας εθελοτυφλεί εάν νομίζει ότι αυτά τα πειράματα μπορεί να τα κάνει και επάνω στα σώματα και τα μυαλά των ανθρώπων του κινήματος υπεράσπισης των Αγράφων. Ας συνεχίσουν έτσι για να δούμε πόσες χιλιάδες θα μαζευτούν την επόμενη φορά στην πόλη.